مانومتر کپسول اکسیژن چیست؟

اکسیژن خون عامل مهم نشان دهنده سلامتی بدن و عملکرد صحیح سیستم تنفسی است. با استفاده از پالس اکسیمتر می توان درصد اکسیژن خون را اندازه گرفت. چنان چه میزان اکسیژن از حد نرمال یعنی ۹۵% کمتر شود بیمار با خطر روبرو می شود و باید به سرعت اکسیژن تراپی شود تا هیپوکسمی رخ ندهد. اکسیژن تراپی با استفاده از کپسول اکسیژن یا اکسیژن ساز انجام می شود. در صورتی که بیمار به طور موقت و کوتاه مدت به اکسیژن نیاز داشته باشد کپسول اکسیژن مناسب تر است. برای استفاده از این دستگاه نیاز به مانومتر اکسیژن وجود دارد و بدون آن نمی توان اکسیژن مورد نیاز را تامین کرد. زیرا فشار اکسیژن درون کپسول بسیار زیاد است و باید برای استفاده، این فشار کاهش پیدا کند. مانومتر می تواند میزان اکسیژن لازم را به صورت مرطوب شده به سیستم تنفسی بیمار برساند. مانومتر باعث ایمنی نیز می شود زیرا کپسول اکسیژن مستعد انفحار است.

اجزای مانومتر اکسیژن:

در مانومتر اکسیژن یک فشارشکن وجود دارد که توسط آن فشار اکسیژن درون کاهش پیدا کرده و قابل استفاده می شود. در قسمت بالای مانومتر، گیج فشار وجود دارد که در واقع یک صفحه نمایش آنالوگ مدرج دارای عقربه است که فشار درون کپسول را بر حسب بار یا PSI نشان می دهد. با استفاده از گِیج می توان این فشار را کنترل کرد و به میزان دلخواه رساند. گیج فشار ار جنس آلومینیوم یا برنج است تا در برابر فشار بالا مقاوم باشد. فشارشکن، اکسیژن دارای فشار مناسب را به فلومتر مانومتر می رساند. فلومتر مهم ترین قسمت این دستگاه است زیرا جریان اکسیژن را بر اساس لیتر بر دقیقه تنظیم می کند. جریان اکسیژن مورد نیاز بیمار بر اساس سن و شرایط بدنی توسط پزشک مشخص می شود.

در مانومتر اکسیژن یک لیوان مرطوب کننده وجود دارد که باید در آن تا میزان مشخص شده آب مقطر یا آب جوشیده خنک شده ریخته شود. اکسیژن خروجی از این آب عبور می کند و مرطوب می شود. در صورتی که اکسیژن بدون رطوبت به ریه بیمار برسد باعث خشکی و ناراحتی راه تنفسی می شود. در این لیوان نباید از آب دارای سختی استفاده شود زیرا دارای رسوب و آلودگی است. در نهایت اکسیژن به ماسک یا نازال روی صورت بیمار می رسد تا به ریه ها انتقال پیدا کند. ماسک بر روی دهان و بینی قرار می گیرد و مناسب کسانی است که از راه دهان تنفس می کنند. البته ماسک محدودیت هایی دارد و بیمار نمی تواند با آن چیزی بخورد یا بیاشامد. نازال وارد سوراخ های بینی می شود و اکسیژن را از راه بینی وارد ریه ها می کند و محدودیت کمتری دارد. ماسک و نازال دارای لوله استریل و انعطاف پذیر مخصوصی هستند که به خروجی اکسیژن از مانومتر متصل می شود.

کار با مانومتر:

برای کار با این وسیله دست ها باید تمیز و خشک باشند. مانومتر ابتدا با زاویه ۴۶ درجه وارد دهانه کپسول شده و پیچ آن بسته می شود. سپس با استفاده از آچار مخصوص، زاویه آن ۹۰ درجه می شود. به طوری که عقربه های گیج فشار روبروی فرد قرار می گیرد. لیوان مرطوب کننده باید به دستگاه متصل شده و پیچ آن سفت شود. سپس در آن تا میزان مشخص شده آب مقطر ریخته می شود. شلنگ نازال یا ماسک اکسیژن درون لیوان مرطوب کننده قرار می گیرد و سپس شیر اکسیژن باز می شود. در این زمان تنظیمات لازم را می توان انجام داد و فلوی اکسیژن مورد نیاز را تعیین کرد. وجود حباب در لیوان مرطوب کننده نشان می دهد که دستگاه به درستی کار می کند.

هنگام کار با مانومتر اکسیژن باید از استریل و تمیز بودن تک تک اجزای آن اطمینان حاصل کرد زیرا وجود آلودگی می تواند به سرعت موجب عفونت سیستم تنفسی بیمار شود. هنگام تمیز کردن نباید ضربه به مانومتر وارد شود یا دست آلوده یا چرب به آن بخورد. جهت تمیز کردن آن می توان از پارچه نرم نم دار استفاده کرد که آسیبی به دستگاه وارد نمی کند. به طور کل نباید کپسول و مانومتر آن در خطر ضربه یا افتادن باشند. آب موجود در مرطوب کننده نباید از میزان مشخص شده کمتر یا بیشتر باشد.

خرید مانومتر اکسیژن در بازار تجهیزات پزشکی ایران:

انواع مانومتر اکسیژن در بازار تجهیزات پزشکی ایران به فروش می رسد. هنگام خرید این دستگاه باید به عملکرد دقیق آن در اندازه گیری فشار و جریان اکسیژن و هم چنین کیفیت لیوان مرطوب کننده دقت شود. شرکت تجهیز سلامت نیکان شما را در خرید آن یاری می دهد.